Stefan (Szczepan) z Bechcic i Irządz h. Lis (zm. 1398), podkomorzy sieradzki.
Był synem Świętopełka, stolnika (1359), kaszt. sieradzkiego (1359–69), star. łęczyckiego (1368–9) i woj. sieradzkiego (1370–90), zapewne wnukiem woj. sieradzkiego Stefana (zob.). Miał siostrę, nieznaną z imienia, żyjącą jeszcze w r. 1393; oboje byli wówczas pozwani przez Piotra Wolipiwo z Charłupi Wielkiej o dziedzictwo wsi Żerosławice.
S. odziedziczył znaczne dobra w województwach krakowskim (z ośrodkiem w Irządzach), sieradzkim (z ośrodkiem w Bechcicach, gdzie znajdowała się jego główna rezydencja) i łęczyckim (Strzeblew). Z nominacji króla Władysława Jagiełły otrzymał S. w r. 1388 urząd podkomorzego sieradzkiego, po awansie Adama Świnki na urząd kaszt. sieradzkiego (między 7 III a 12 X t.r.). Jako podkomorzy sprawował własne sądownictwo graniczne i tylko czasami (19 VI 1391, 2 i 14 VI 1393, 12 I i 9 III 1394, 19 IV 1395, 3 VI 1398) zasiadał w sądach ziemskich, głównie na wiecach urzędniczych, odbywających się w Sieradzu. Podkomorstwo było często wstępem do znaczącej kariery, jednak S. zmarł w czerwcu 1398, niedługo po swym ojcu. Wkrótce potem nadeszła łaska odpustu zupełnego w godzinę śmierci udzielona przez papieża Bonifacego IX w Rzymie 9 VIII 1398 dla S-a i jego żony Elżbiety.
S. był dwukrotnie żonaty. Z pierwszej żony, nieznanej z imienia, pozostała córka Świętosława Ewa, żona Wszebora z Mrogi, która otrzymała 300 grzywien posagu i w r. 1398 procesowała się o należną jej sumę z macochą Elżbietą; zmarła przed r. 1402, a opiekę nad jej nieletnimi dziećmi przejął stryj jej męża, cześnik łęczycki Stanisław z Bielaw. Z drugiego małżeństwa, z Elżbietą (zm. po 1419), może z rodziny Świnków z Charłupi, miał S. trzech synów, którzy w r. 1415 przeprowadzili dział majątkowy: Świętopełka, podczaszego krakowskiego (1438–47), dziedziczącego Irządze, Zawadę i Mikołajewice w ziemi krakowskiej, Klemensa, podstolego (1428–36) i stolnika łęczyckiego (1436–50), dziedzica Bechcic i Porszewic nad Nerem w Sieradzkiem oraz Strzeblewa Wielkiego i Małego, Ozorkowa i Woli Grzymkowej w Łęczyckiem, Stefana, któremu przypadły dobra w ziemi sieradzkiej: Rudniki, Biskupice i Tubądzin. Córkami S-a były: Katarzyna, żona Grzymały z Lipek, Anna, żona Jakuba Włyńskiego, i zapewne Małgorzata, żona Stanisława z Brużyc. Po śmierci S-a, Elżbieta prowadziła liczne procesy o dobra w Irządzach z Katarzyną z Pukarzowa, wdową po woj. sieradzkim Przybysławie z Irządz, żoną kaszt. krakowskiego Jana z Tęczyna.
Boniecki, VIII 56; Słown. Hist.-Geogr. Ziem Pol., V (Irządze); Szymczakowa, Szlachta sieradzka; Urzędnicy, II/1; – Bieniak, Wielkopolska, s. 106–7; Kurtyka J., Tęczyńscy. Studium z dziejów polskiej elity możnowładczej w średniowieczu, Kr. 1997; Nowak T., Własność ziemska w ziemi łęczyckiej w czasach Władysława Jagiełły, Ł. 2003; Śliwiński B., Lisowie Krzelowscy w XIV–XV w. i ich antenaci. Studium genealogiczne, Gd. 1993 s. 53, 84, 86, 151 (błędne utożsamienie Katarzyny z Pukarzowa z siostrą S-a), s. 153; – AGAD: Księgi ziemskie łęczyckie, ks. 4 k. 48v, 140v, 147, 186, 314v, 324, 464, ks. 5 k. 90, 126v, 232v, ks. 6 k. 405, Księgi ziemskie sieradzkie, ks. 1–2 k. 27, 49, 54v, 55, 57, 58v, 65v, 87v, 97, 133v, 135v, ks. 3 k. 29v, 30, ks. 5 k. 115v.
Tadeusz Nowak i Alicja Szymczakowa